Taksidi 2 Greece interviews Lakis Teazis
How many years are you dealing with poetry and how did you start?
It’s been since my innocence of ten years, that I deal with rhyme -versification- but also with poetry in a more free way, beyond versification. My insignificant was captured ath the age of seventeen in 45 rpm disks. I do not remember The way this started because I was never fond of professionalism. Which means that I wrote and still write without ordering. I remain stuck in the difficult path of spiritual anarchy, disavowing the geometers along with number-lovers, who filled the walls with gold and platinum tin cans because their vanity is based on ideals. I no longer “feed” dealers although in the past they have made money off from me. They killed the song.
For a songwriter who touches poetry like you do, how easy is it to be active in the golden rule of convenience which is applied nowadays for the hits?
Hit is anything that withstand time. The qualms for the things we didn’t make. The agony for the things we did not love. Hit is anything that stays young while the system ages. See Hatzidakis, Theodorakis, Kouyioumtzis, Xarchakos etc. Finally hit is the primordial truth of aesthetics and measure, rather than the current perversion of language intermarriage.
As a creator, which performer you wish will sing your songs in the future or had sung them in the past?
Past for me is the ones I helped but they betrayed me. I am interested in good songs from a voice like Bithikotsis, Mitropanos and X. Karathanassi. For many singers Xanthippe (Karathanassi) is like a “wild dog” that they afraid. Although in the past some “poodles” may have devour her. Nowadays she she exists, while other have “died”
Don’t you write lyrics anymore or you just do not give your songs for new interpretations?
I constantly write. I have never stopped. But I do not circulate my song anymore because I am not inspired from the era’s harmony. I expect the explosion and the end of intellectual decline. Throughout my whole life, true to my mentors… Seferis and Elytis Gatsos, and my great friend Mikis Theodorakis. Get well you Greece!
Πόσα χρόνια είστε στο χώρο και πως ξεκινήσατε?
Στον έμμετρο λόγο -στιχουργία- αλλά και στον ελεύθερο-ποίηση-, υπάρχω από την αθωότητα των δέκα μου χρόνων. Την ασήμαντη παρουσία μου εγκλώβισα στα δέκα επτά μου, σε δισκάκια των 45΄στροφών. Το πως ξεκίνησα δεν πολύ θυμάμαι γιατί ποτέ δεν αγάπησα τον επαγγελματισμό. Δηλαδή έγραφα και γράφω χωρίς παραγγελία Παραμένω «κολλημένος» στον δύσκολο δρόμο της πνευματικής αναρχίας απoκυρήσοντας τους γεωμέτρες και αριθμολάγνους που γέμισαν τους τοίχους με χρυσούς και πλατινένιους τενεκέδες και ότι η ματαιοδοξία τους είχε ιδανικό. Δεν « ταΐζω» πια τους εμπόρους παρότι στο παρελθόν βγάλανε λεφτά από μένα. Το τραγούδι αυτοί το πεθάνανε.
Ένας στιχουργός που αγγίζει την ποίηση όπως εσείς, πόσο εύκολα είναι ενεργός μέσα στο χρυσό κανόνα της ευκολίας που ισχύει σήμερα για τα σουξέ?
Σουξέ είναι ότι αντέχει στο χρόνο. Οι ερινύες για ότι δεν φτιάξαμε. Οι αγωνίες για ότι δεν αγαπήσαμε. Σουξέ είναι ότι μένει νέο καθώς το σύστημα γερνάει. Βλέπε, Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Κουγιουμτζή, Ξαρχάκο κ.α Τέλος, σουξέ είναι η αρχέγονη αλήθεια της αισθητικής και του μέτρου και όχι η σημερινή διαστροφή της γλωσσικής επιμειξίας.
Σαν δημιουργός, ποιος ερμηνευτής εύχεστε να σας τραγουδήσει στο μέλλον η να σας είχε τραγουδήσει στο παρελθόν?
Παρελθόν για μένα είναι όσους βοήθησα και με πρόδωσαν. Με ενδιαφέρουν τα καλά τραγούδια από τη φωνή ενός Μπιθικώτση ενός Μητροπάνου και μιας Ξ. Καραθανάση. Για πολλούς τραγουδιστές η Ξανθίππη είναι το πιτ μπούλ που τους τρομάζει. Παρ’ ότι στο παρελθόν κάτι ψωριάρικα κανίς την κατασπάραξαν. Σήμερα όμως αυτή υπάρχει ακόμα ενώ οι άλλοι «ψόφησαν».
Δεν γράφετε στίχους πλέον ή δεν δίνετε τα τραγούδια που γράφετε για νέες ερμηνείες?
Γράφω συνεχώς. Δεν σταμάτησα ποτέ. Δεν εκδίδω όμως γιατί δεν με εμπνέει η «αρμονία» της εποχής. Περιμένω την έκρηξη και το τέλος της πνευματικής παρακμής.
Διά βίου πιστός στους μέντορες μου…Σεφέρη Ελύτη Γκάτσο και στον μεγάλο μου φίλο Μίκη Θεοδωράκη. Περαστικά σου Ελλάδα!
ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΚΗ ΤΕΑΖΗ
Αντιστεκόμαστε σε ότι ήρθε και σε ότι έρχεται.
Στη θάλασσα, στο βουνό, στη μοχθηρή πόλη.
Στο χαμογελαστό αλιγάτορα που μας κάνει το φίλο.
Στο άγνωστο που δεν μας γνώρισε και με δόλο ζητάει να μας γνωρίσει.
Αντιστεκόμαστε στην παγίδα των πνευματικών, που στα λόγια πάρτι τους μας ρεζιλεύουν, προβάλλοντας την επάρκεια τους.
Αντιστεκόμαστε στα προβοκατόρικα λόγια των ύπουλων και των πράων.
Στον χωριάτη και στον πρωτευουσιάνο που άλωσε τα περβόλια του μέλλοντος.
Αντιστεκόμαστε στην περιρρέουσα φρίκη, του ντόπιου και αλλοδαπού εγκλήματος.
Στον έφεδρο ανταγωνισμό της μετριότητας, που κατακλύζει καθημερινά τα κανάλια.
Αντιστεκόμαστε σε όλους εσάς που ποδοπατήσατε την ωραία μας πατρίδα, και γερασμένη και χρεωμένη την παραδίδετε στους νέους που βαφτίζετε αλήτες.
Αντιστεκόμαστε στις φήμες για καλύτερες μέρες.
Στις αρρωστημένες υποσχέσεις των κομματικών αποβλήτων, που παραμονεύουν το θήραμά μας.
Αντιστεκόμαστε και στη δική μας πλάνη την ευκολόπιστη πως μπορεί με τέτοια μυαλά ακόμα, των αρχαίων Ελλήνων απόγονοι να είμαστε!
Interview: Katerina Magounaki
